Szkic o pochodzeniu języków

<p><em>Szkic o pochodzeniu język&oacute;w</em> to dzieło szczeg&oacute;lne w tw&oacute;rczości Jeana-Jacquesa Rousseau, by nie rzec, wręcz tajemnicze. Opublikowane przez Du Peyrou trzy lata po śmierci filozofa (1781), utonęło w obszernym, zbiorowym wydaniu jego prac na temat muzyki, <em>Trait&eacute;s sur la musique</em>. Potomność, długo nie mająca okazji zapoznać się z wydaniem osobnym, wręcz zapoznała tekst. Pierwszą bowiem tego typu edycją był przekład węgierski z roku 1907, drugą zaś pięć lat p&oacute;źniejsze wydanie włoskie (Mediolan), uzupełnione studium G. de la Ferla. Natomiast francuskiej publiczności przypomniano jedenaście rozdział&oacute;w tego tekstu (ponowienie fragmentu wersji wydanej w roku 1817) przy okazji opublikowania w roku 1966 przez Jacquesa Derridę komentarza do <em>Essai sur l&rsquo;origine des langues</em>, pomieszczonego p&oacute;źniej w <em>O gramatologii</em>. Tym samym rokiem datowany jest też przekład amerykański, natomiast pierwsze wydanie krytyczne ukazało się we Francji w roku 1970.</p> <p>&nbsp;</p> <p>(fragment <em>Wstępu</em> Bogdana Banasiaka)</p>

Legimi.pl