<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt;">Zbiór świetnie napisanych, opartych na faktach opowiadań, których akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku, czyli w okresie późnego PRL-u i w początkowym okresie transformacji. Lektura nostalgiczna, a zarazem pełna emocji i poczucia humoru. Wciągająca od pierwszej strony.</p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: none;"><span lang="pl" style="color: black; mso-font-kerning: 1.5pt; mso-ansi-language: #0015; mso-fareast-language: EN-GB;">Książka ta zajęła pierwsze miejsce w X edycji Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem” (Białystok 2020). Jej pierwsze wydanie miało tytuł „Było. Dwanaście miniatur nostalgicznych”. Niniejsze, drugie, elektroniczne wydanie tym różni się od pierwszego, że zawiera dwa, niepublikowane wcześniej opowiadania „Kanikuła” i „Bracia mniejsi”.</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: none;"><span lang="pl" style="mso-ansi-language: #0015;">KATARZYNA KOŚCIEWICZ [</span>jurorka Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem”]:<span lang="pl" style="color: black; mso-font-kerning: 1.5pt; mso-ansi-language: #0015; mso-fareast-language: EN-GB;"><br /> </span>Każdy, kto sięga pamięcią do czasów PRL-u, wie, że były one wyjątkowe, zanurzone w alkoholu i oparach tytoniowego dymu, przepełnione absurdami życia codziennego, ale w wymiarze międzyludzkim dalekie od powierzchowności i sztuczności, być może dlatego, że w ogromnej większości pozbawione telefonów i nieznające jeszcze internetu. „Mieliśmy mniej, ale byliśmy bardziej” – pisze autor. <br /> Markiewicz opisuje warszawskie blokowisko w sposób mistrzowski. Nie ma w nich fałszu, niepotrzebnego naddatku, egzaltacji czy łatwego sentymentalizmu. Uczuciowość tych opowiadań jest świetnie wyważona pomiędzy wzruszeniem i śmiechem.<br /> Książka pełna jest postaci, zdarzeń, emocji. Gęstość tej prozy, jej sensualność powoduje, że świat przywołany przez autora staje się wręcz namacalny, z łatwością go sobie wyobrażamy i stajemy się jego częścią. Z pewnością pomaga w tym także doskonały słuch językowy autora. Proza Markiewicza to nie tylko forma, sięgająca po najlepsze realistyczne wzorce. Opowiedziane historie są także bardzo emocjonalne, a więc mają tę cechę, która jest niezbędna, by mówić o dobrej literaturze: nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Zostają z nim także na dłużej, wywołując lawinę własnych wspomnień.</p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: none;">DOMINIK SOŁOWIEJ [juror Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem”]:<br /> Autor zabiera nas w podr&oacu...
Legimi.pl