Przez stulecia ludzkości towarzyszyło przekonanie, iż rozwój nauki uwolni chorych, ich bliskich oraz personel medyczny od podejmowania trudnych decyzji, stwarzając nieograniczone możliwości ratowania i podtrzymywania życia. Wydawało się, że obserwowany po II wojnie światowej rozwój nowych technologii oraz szybki postęp nauk medycznych w dziedzinie diagnostyki, farmakologii, sposobów leczenia spełniają te nadzieje. W ciągu kilkudziesięciu lat medycyna uporała się z wieloma problemami, jakie nękały ludzkość od zarania dziejów. Niespotykanym dotąd sukcesom towarzyszyło jednak wiele nowych zjawisk. Jednym z efektów postępu stało się przesunięcie granicy dzielącej życie od śmierci poza nieodwołalne uprzednio i zdawałoby się wyznaczone raz na zawsze linie graniczne ludzkiej egzystencji. Po rozwiązaniu starych, dobrze znanych problemów trzeba było stawić czoło kolejnym, znacznie trudniejszym. Lekarze zaczęli natrafiać u swych pacjentów na stany nieznane wcześniej sztuce leczenia. Pojawiły się postulaty o wyznaczenie granic takich czy innych interwencji medycznych. Autor próbuje wyznaczyć ramy etyczne tychże działań. Piotr Aszyk - wykładowca etyki i bioetyki na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie oraz w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie. Autor monografii Konflikty moralne a etyka oraz artykułów z dziedziny etyki i bioetyki. Ma na swoim koncie również wiele artykułów naukowych.
gloria24.pl