<p> Stefan Chwin w "Literaturze i zdradzie" śledzi wątek szlachetnego oszusta, bohatera-zdrajcy w meandrach polskiej historii i literatury, zastanawia się nad istotą wallenrodyzmu w Polsce zgniecionej totalitaryzmami. W XIX wieku wallenrodyzm budził niechęć ale idea "patriotycznej zdrady" pojawia się w XX wieku inaczej rozumiana.</p> <p> Jaka jest różnica między "ketmanem" - zrytualizowanym posłuszeństwem wobec systemu, nieangażującym wewnętrznie, a wallenrodyzmem rozumianym jako walka z wrogiem, którego barw nie przestaje się nosić? Czy dandyzm i cwaniactwo może ochronić osobistą wolność nawet w warunkach terroru? Jak odróżnić prawdę postawy wallenrodycznej od pozoru? Czy istnieje obiektywne kryterium pozwalające odróżnić Wallenroda "prawdziwego" od "fałszywego"? Czy posługując się postawą wallenrodyczną można doprowadzić do "międzynarodowej katastrofy", z której wyłoni się niepodległa Polska?</p> <p> Te, i inne, pytania stawia autor analizując postawy polskich pisarzy wobec wallenrodyzmu jako strategii walki z systemem totalitarnym i rozważa czy byli polscy pisarze, którzy radykalnie przeciwstawili się wallenrodyzmowi? Na wiele z tych pytań trudno o jednoznaczne odpowiedzi...</p>
Legimi.pl