Powitanie rady nadzorczej

<p style="box-sizing: inherit; border: 0px; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.6em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; color: #161616; font-family: Montserrat, sans-serif; background-color: #ffffff;">Ubiegłoroczny laureat literackiej nagrody Nobla za całokształt tw&oacute;rczości, austriacki poeta, dramaturg i prozaik Peter Handke, został wyr&oacute;żniony stosunkowo p&oacute;źno, bowiem burzliwy czas jego niesłychanie szybkiej, błyskotliwej kariery minął kilka dobrych dekad temu. Handke urodził się w roku 1942 w Griffen (Karyntia). Zadebiutował w 1966 roku kontrowersyjną mini-powieścią&nbsp;<em style="box-sizing: inherit; border: 0px; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Szerszenie</em>&nbsp;i w tym samym roku odni&oacute;sł spektakularny sukces sceniczny za sprawą sztuki&nbsp;<em style="box-sizing: inherit; border: 0px; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Publiczność zwymyślana</em>&nbsp;(prapremiera 8 czerwca 1966 r. we Frankfurcie nad Menem w Theater am Turm, w reżyserii Clausa Peymanna). Rozgłos zyskał jednakże nie tyle jako autor wyżej wymienionych utwor&oacute;w, lecz jako niepokorny prelegent na sesji pisarzy niemieckich z &bdquo;Grupy 47&rdquo; w Princeton (Stany Zjednoczone) w kwietniu 1966 roku. Uczestnicząc po raz pierwszy w obradach tej grupy, młody Handke, autor jeszcze w&oacute;wczas właściwie nieznany, ostro zaatakował zgromadzonych tam literat&oacute;w, zarzucając im &bdquo;impotencję opisu&rdquo;, kompletny brak pomysł&oacute;w i nazywając ich tw&oacute;rczość &bdquo;bezmyślną&rdquo; i &bdquo;idiotyczną&rdquo;. R&oacute;wnie bezpardonowo rozprawił się z krytyką literacką, kt&oacute;ra, jego zdaniem, poza opisem niczego więcej nie dostrzega i nie rozumie. Ocena ta nie była kontestowana.</p> <p style="box-sizing: inherit; border: 0px; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.6em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; color: #161616; font-family: Montserrat, sans-serif; background-color: #ffffff;">Dyskusja wok&oacute;ł Handkego i jego pogląd&oacute;w dotyczących literatury rozgorzała na nowo po ukazaniu się krytycznej recenzji jego&nbsp;<em style="box-sizing: inherit; border: 0px; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Szerszeni</em>, kt&oacute;rej autorem był działający w Londynie austriacko-angielski pisarz &ndash; Jakov Lind (1927-2007). Lind konstatował w niej bez ogr&oacute;dek, że &bdquo;młodzi nie chcą o niczym m&oacute;wić, bo nic nie mają do powiedzenia&rdquo;. Odpowiadając mu na łamach zachodnioniemieckiego czasopisma &bdquo;Akzente&rdquo;, kt&oacute;re zamieściło opinie sporej grupy młodych ludzi, Handke zdecydowanie odciął się od konwencjonalnego sposobu pisania z odniesieniami do rzeczywistości, kładąc nacisk na eksperymenty z językiem:</p> <p style="box-sizing: inherit; border: 0px; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.6em;...

Legimi.pl