Jak Karol Szymanowski pisał książkę o sobie

<p><span style="font-family: verdana, helvetica, sans-serif; font-size: 11px; text-align: justify; background-color: #ffffff;">Karol Szymanowski (1882&ndash;1937) wchodził na estrady europejskie i światowe z muzyką, kt&oacute;ra splatała w niezwykły spos&oacute;b to, co uniwersalne w kulturze śr&oacute;dziemnomorskiej, z kt&oacute;rej wyrastał, z tym, co rdzennie polskie, co przetrwało w patriotycznych genach rodziny Szymanowskich. Szymanowski pisał wiele. Zapisywał papier partyturowy i czystą kartkę z r&oacute;wnym zacięciem i r&oacute;wnie znakomicie. Mamy zebrane i wydane jego Pisma muzyczne, a także Pisma literackie, zawierające fragmenty powieści, a nawet wiersze. A do tego niezwykle obszerną korespondencję. Świadomość swojej roli w polskiej kulturze muzycznej kazała mu nieraz chwytać za pi&oacute;ro i wymierzać przy tej sposobności sprawiedliwość widzialnemu światu&hellip; A pi&oacute;rem władać lubił i umiał. Setki pism, literatura, libretta&hellip; Przymierzał się także &mdash; zachęcany przez bliskich &mdash; do pamiętnika. I rzeczywiście zaczął pisać sw&oacute;j życiorys&hellip; od roku 1919. Niniejsza książka to zebranie tego, co kompozytor napisał o sobie samym, to lektura dla czytelnik&oacute;w ceniących sobie ciekawy styl i piękną polszczyznę. To wiarygodna, bo z pierwszej ręki opowieść o życiu tw&oacute;rcy na tle historycznym, społecznym, środowiskowym w burzliwych czasach przełomu dziej&oacute;w.&nbsp;</span></p>

Legimi.pl