Publikacja omawia przede wszystkim wątki epistemologiczne i metodologiczne, obejmujące także elementy klasycznej logiki oraz bliskiej jej retoryki i filozofii języka. W tym aspekcie podejmowana jest więc zwłaszcza twórczość René Descartes’a, Blaise’a Pascala, Johna Locke’a, Étienne’a Condillaca i Jeana le Rond d’Alemberta. W szczególności – wprost lub częściej pośrednio – ukazywany jest proces ścierania się myśli uznanej współcześnie za typową dla nowożytności z nowożytnym arystotelizmem chrześcijańskim, dominującym w szkolnictwie przez całą wczesną nowożytność. Z czasem arystotelizm ten coraz częściej porzucał jednak systemowy układ, przyjmując formę relatywnie twórczego eklektyzmu, krytycznie asymilując myśl nowożytną. W równej mierze ukazywane są też zmiany ujawniające się w obrębie zróżnicowanych form funkcjonowania chrześcijańskiego światopoglądu. Nie inaczej jest z tekstami omawiającymi zjawiska należące do polskiej kultury filozoficznej, naukowej i światopoglądowej (religia, moralność). W tej perspektywie prezentowane są dokonania tak ważnych przedstawicieli polskiego oświecenia, jak ks. Hugo Kołłątaj i Jan Śniadecki, ale również polskiego romantyzmu filozoficznego, którego czołową postacią był August Cieszkowski.
gloria24.pl