<p class="MsoNormal">Akcja tej powieści toczy się na terenie prowincjonalnego polskiego szpitala w latach 30-tych XX wieku. Jej bohaterami są liczni, poważnie chorzy pacjenci oraz lekarze i pielęgniarki. Oprócz interesującej, nierzadko sensacyjnej i bulwersującej akcji oraz wyrazistych postaci, mamy tu też ciekawe realia dotyczące ówczesnych metod leczenia. Tekst ten świetnie by się nadawał na scenariusz tak modnych obecnie seriali szpitalnych.</p> <p class="MsoNormal">AGNIESZKA „KOCZOWNICZKA” (2016):<br /> Chętnie sięgam po książki napisane kilkadziesiąt lat temu, bo można wśród nich znaleźć wiele perełek. Miło jest je czytać, miło polecać czytelnikom. Dziś chciałabym zwrócić Waszą uwagę na taką właśnie niesłusznie zapomnianą, ciekawą, piękną i niepodobną do żadnej innej powieść, czyli na „Szpital Czerwonego Krzyża”. Jej akcja niemal w całości toczy się na terenie szpitala, a bohaterami są członkowie personelu oraz pacjenci. Nazwy ich chorób brzmią strasznie: karbunkuły, sarkoma karku, flegmona łokcia, kamica nerkową, gruźlica kości. Niektórzy są po amputacji nóg. Leżą ci nieszczęśnicy w łóżkach, dowcipkują i psocą niczym dzieci albo też jęczą, gryzą ręce z bólu, umierają...<br /> Rzecz dzieje się w dwudziestoleciu międzywojennym. Opisane przez Michała Choromańskiego obyczaje i sposoby leczenia to już historia. Bohaterom robi się zastrzyki z heroiny, chronicznie chorzy przebywają w placówce latami, kobiet zgłaszających się na aborcję nikt nie nazywa zabójczyniami. Większość personelu mieszka na terenie szpitala, pielęgniarkami są siostry zakonne. Student Reinhort, u którego przed kilkoma laty zdiagnozowano gruźlicę płuc i kości, został umieszczony w gipsowym korytku, wyniesiony na werandę – i od tamtej pory leży nieruchomo na dworze. Nawet zimą, nawet nocą. W jednej ze scen przeczytamy o tym, jak potężna śnieżyca szarpie jego łóżkiem, a on, bezradny i całkowicie samotny, próbuje ocalić życie. <br /> Akcja toczy się bardzo wolno. Siłą tej powieści są, ciągnące się nieraz przez wiele stron, opisy stanów wewnętrznych bohaterów. Autor chorował na gruźlicę kości i płuc, wiedział więc wszystko o szpitalnej codzienności i uczuciach cierpiących ludzi. W swojej książce doskonale przedstawił lęk przed śmiercią, bunt, bezradność, różne reakcje na ból fizyczny. Pokusił się nawet o pokazanie lekarza w roli pacjenta. Człowiek ten, przedtem rozsądny, zaczyna zachowywać się dziwnie. Ukrywa przed innymi swój stan, operuje, choć niemal nic nie widzi i traci przytomność z bólu. A co, jeśli skalpel wyślizgnie mu się z ręki? Czy jest aż tak nieodpowiedzialny? Nie, wyjaśnia Choromański, to nie nieodpowiedzialność. Uruchomiły się po prostu jego mechanizmy obronne; postawił sobie diagnozę, ale że była zbyt straszna, natychmiast ją odrzucił. Uwierzył, że nic poważnego mu nie dolega.<br /> N...
Legimi.pl
<p class="MsoNormal" style="text-autospace: none;"><span lang="PL" style="font-family: ClassGarmndEU-Normal; mso-ansi-language: PL;">Akcja powieści rozgrywa się w gabinecie milczącego doktora Seligmana, który wysłuchuje monologu swego pacjenta. Poruszane tematy to między innymi nieufność wobec lekarzy, seksroboty, złamane serce, wyrzuty sumienia Niemców żyjących po Holokauście – czytelnik zaś ma wrażenie, że siedzi tuż obok, na kozetce. Czy na pewno narrator zwierza się psychoanalitykowi? Lekarz żydowskiego pochodzenia słucha erotycznych fantazji o Hitlerze i wspomnień o dziadku, który zostawił „skromną sumkę”, a dorobił się jej, pracując jako zawiadowca stacji kolejowej znajdującej się niedaleko Auschwitz.</span></p> <p class="MsoNormal" style="text-autospace: none;"><span lang="PL" style="font-family: ClassGarmndEU-Normal; mso-ansi-language: PL;">W połowie książki poznajemy intymny sekret, choć już wcześniej dostajemy wiele wskazówek co do celu tej wizyty. Powrót do tematu, od którego rozpoczęła się ta opowieść – nazistów – podkreśla smutną prawdę, jak trudno jest spełnić największe marzenie: mieć czystą przeszłość. Równie ważnym motywem tej powieści okazuje się milczenie. Niełatwe zmagania z tym, co było, problemy tożsamości, wiary, zbrodni i kary podane w niezwykle przekonującej formie monologu przeplatanego zabawnymi, ironicznymi, czasem surrealistycznymi komentarzami, nie pozwalają czytelnikowi oderwać się od lektury.</span></p> <p class="MsoNormal" style="text-autospace: none;"><em><span lang="PL" style="font-family: ClassGarmndEU-Normal; mso-ansi-language: PL;">Ta książka rozbija beton. Autorka wyjątkowo zgrabnie rozprawia się z wielką historią, która do tej por y wydawała się nietykalna i którą zawsze opowiadano w ten sam sposób: nudno, sucho, na wielkim dystansie. Volckmer zupełnie zmienia w swojej narracji optykę i punkty ciężkości – robi wszystko na odwrót, łamie zasady i zdaje się zupełnie rezygnować z fałszywego wstydu. Uwielbiam jej żar ty i ten lekko autystyczny, nic nierobiący sobie z ewentualnej niestosowności bieg myśli – jestem nim totalnie zauroczona. Ta książka to też środkowy palec wyciągnięty w stronę mentalnych dziadersów. Cieszę się, że ktoś w końcu pisze w ten sposób – bo wszyscy tego potrzebujemy!!!</span></em></p> <p class="MsoNormal"><span lang="PL" style="font-family: ClassGarmndEU-Normal; mso-ansi-language: PL;">Dorota Kotas</span></p> <p class="MsoNormal" style="text-autospace: none;"><em><span lang="PL" style="font-family: ClassGarmndEU-Normal; mso-ansi-language: PL;">Przekraczająca granice... wywrotowa.</span></em></p> <p class="MsoNormal"><span lang="PL" style="font-family: ClassGarmndEU-Normal; mso-ansi-language: PL;">„The New Yorker”</span></p>
Legimi.pl
<p><strong>Bez patosu. Za to z ironią, dystansem, a przede wszystkim z dużą dawką mądrości</strong></p> <p>Jerzy Stuhr, legenda polskiego kina, oraz ks. Andrzej Luter, przyjaciel artystów i krytyk filmowy, w prywatnej rozmowie odsłaniają przed czytelnikami sposoby na to, jak uodpornić się na świat.</p> <p>O nieodpowiedzialnej młodości <br /> O szalonej dojrzałości<br /> O kultowych filmach <br /> O walce z chorobą<br /> O polskim społeczeństwie <br /> „Myśmy się uodpornili” – podsumowują.</p> <p>W tej książce znajdziecie:<br /> • <em>Poradnik dla Potencjalnego Pacjenta</em> – zbiór myśli spisanych przez Jerzego Stuhra.<br /> • Zestawy pigułek uodporniających: filmy, powieści, dzieła teatralne i utwory muzyczne.</p> <p><em>Przeczytałam jednym tchem. W dwie noce. I jestem „u siebie”, bardzo za to dziękuję obu panom. Jurek – kocham. </em><br /><strong>Krystyna Janda</strong></p> <p><em>Osobliwa podróż przez ważne wydarzenia w kraju, w sztuce, w Kościele, w życiu... Warto się w nią wybrać! Rozmowa księdza z artystą, pełna ciekawych, dających do myślenia spostrzeżeń. </em><br /><strong>Danuta Stenka</strong></p>
Legimi.pl
<p>Jestem lekarzem z wieloletnim doświadczeniem. Gdy zaczynałam pracę w poradni rodzinnej, nie spodziewałam się, że tak często będę przyjmować pacjentów z chorobą Hashimoto. Wiele informacji na temat tego schorzenia można znaleźć w Internecie. Niestety bywają one nieprawdziwe, wprowadzają pacjentów w błąd lub są niezrozumiałe. Z kolei podczas wizyty u lekarza zwykle brakuje czasu na rozwianie wszelkich wątpliwości zgłaszanych przez chorych. Właśnie z myślą o nich powstała ta książka.</p> <p>W poradniku w prosty i rzetelny sposób przedstawiłam najważniejsze informacje na temat choroby Hashimoto. Dowiesz się z niego między innymi:</p> <p>· Jak przebiega choroba Hashimoto i jakie może mieć powikłania.</p> <p>· Jak leczyć chorobę Hashimoto i czy można się od niej całkowicie uwolnić.</p> <p>· Jaką dietę stosować.</p> <p>· Jak pokonać trudności związane z chorobą, gdy planuje się ciążę. </p> <p> </p> <p>Katarzyna Ślubowska ukończyła Akademię Medyczną w Warszawie. W 2004 roku rozpoczęła pracę w Klinice Medycyny Transplantacyjnej i Nefrologii Szpitala Klinicznego Dzieciątka Jezus w Warszawie. W toku ścieżki zawodowej i naukowej uzyskała dwie specjalizacje (z interny i nefrologii) oraz tytuł doktora nauk medycznych. Od 2017 roku głównym miejscem jej pracy jest poradnia rodzinna. Jest cierpliwym, wsłuchującym się w pacjentów lekarzem.</p>
Legimi.pl
<p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Allison Galbraight zdobywa sławę jako zdolna zielarka. Wyleczyła wielu pacjentów, ale jej sukcesy nie są mile widziane w medycznym środowisku, zdominowanym przez mężczyzn. Gdy zostaje niesłusznie oskarżona o śmierć małego pacjenta, ma wrażenie, że jej świat runął w posadach. Tajemnicza kobieta doradza jej rozpoczęcie nowego życia daleko od Anglii, najlepiej w Rosji. W Sankt Petersburgu Allison poznaje księcia Aleksieja, który zatrudnia ją jako guwernantkę osieroconych bratanków. Prosi ją także o pomoc w prywatnym śledztwie, gdyż podejrzewa, że brat i bratowa zostali otruci. Ich znajomość szybko przeradza się w płomienny romans, jednak oboje uważają, że wspólna przyszłość nie jest im pisana. Aleksiej nie chce wyjechać z Rosji, a Allison marzy o powrocie do Anglii…</span></p>
Legimi.pl
<div class="section_contents user_entered_richtext" style="margin: 0px; padding: 0px 0px 0px 5px; border: 0px; font-variant-numeric: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-stretch: inherit; line-height: inherit; font-family: 'Trebuchet MS', verdana, sans-serif; font-size: 14px; vertical-align: baseline; color: #333333; background-color: #ffffff;"> <p style="margin: 0px; padding: 0px 0px 20px; border: 0px; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; font-stretch: inherit; line-height: inherit; font-family: inherit; vertical-align: baseline;">Nawet jeśli od czasu do czasu sprawdzasz skład ulubionych produktów w poszukiwaniu złowrogich „E” albo zastanawiasz się, jak to możliwe, że w pobliskim warzywniaku w lutym są takie ładne pomidory, to i tak niemal na pewno nie unikniesz pułapki, jaką zastawiła na nas współczesna cywilizacja: żyjemy w toksycznym świecie. I ten świat krok po kroku nas zabija.</p> <p style="margin: 0px; padding: 0px 0px 20px; border: 0px; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; font-stretch: inherit; line-height: inherit; font-family: inherit; vertical-align: baseline;">Brytyjska lekarka – dr Jenny Goodman – znalazła na to receptę.</p> <p style="margin: 0px; padding: 0px 0px 20px; border: 0px; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; font-stretch: inherit; line-height: inherit; font-family: inherit; vertical-align: baseline;">Na kartach swojej książki przystępnie i konkretnie, ale odwołując się do zdobyczy nauki i medycyny, prowadzi czytelnika w kierunku zdrowego życia. Dowiesz się z niej między innymi: jak dostosować dietę do pór roku oraz swojego wieku? Czy i jakie suplementy diety stosować? Czy przyjmować witaminę D? Jak pomóc swojemu organizmowi w pozbywaniu się toksyn? Czy sport to rzeczywiście zdrowie?</p> <p style="margin: 0px; padding: 0px 0px 20px; border: 0px; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; font-stretch: inherit; line-height: inherit; font-family: inherit; vertical-align: baseline;">Nie daj się więcej truć. Rozpocznij sezon na zdrowie.</p> <p style="margin: 0px; padding: 0px 0px 20px; border: 0px; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; font-stretch: inherit; line-height: inherit; font-family: inherit; vertical-align: baseline;"><em style="margin: 0px; padding: 0px; border: 0px; font-variant: inherit; font-weight: inherit; font-stretch: inherit; line-height: inherit; font-family: inherit; vertical-align: baseline;">Na studiach medycznych nie uczono nas mówić: „Nie wiem”. Nigdy. Dziś czasem zdarza mi się powiedzieć do pacjenta: „Nie wiem, co się dzieje. Jeszcze. Ale się dowiem. Wspólnie się tego dowiemy”. I prawie zawsze nam się to udaje.</em></p> <p style="margin: 0px; padding: 0px 0px 20px; border: 0px; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; font-stret...
Legimi.pl
<p> </p> <p class="MsoNormal" style="mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto;"><a name="_Hlk94165828"></a><span style="color: black;">Czy królowa Wiktoria była wybitna? Czy raczej Imperium Brytyjskie w dobie swojej potęgi i chwały potrzebowało takiej królowej? </span></p> <p> </p> <p class="MsoNormal" style="mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto; text-indent: 35.4pt;"><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black;">Na pewno była nietuzinkowa, czasem gubiła się w zderzeniu z nowymi prądami, czasem je hamowała, a niekiedy łagodnie akceptowała. Zawsze jednak przyświecała jej myśl nadrzędna – wielkość i przyszłość kraju. </span></span></p> <p> </p> <p class="MsoNormal" style="mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto; text-indent: 35.4pt;"><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black;">Od najmłodszych lat była przygotowywana do roli królowej, właściwie nie znała innego życia niż monarsze, ze sztywną etykietą i przypisanymi rolami. Do tego wszczepiona przez męża pracowitość i rzetelność na całe 60 lat panowania skazały ją na życie pełne trudów dnia codziennego. Wykonywała je jednak bez skarg, sumiennie aż do ostatniego dnia władania – to właśnie znaczy wiktoriański. </span></span></p> <p> </p> <p class="MsoNormal" style="mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black;">Wspaniała biografia Wiktorii i Alberta –<span style="background: white;"> których krewni i potomkowie zasiadali na tronach </span></span></span><a title="Królestwo Grecji (1832–1924)" href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kr%C3%B3lestwo_Grecji_(1832%E2%80%931924)" target="_blank"><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black; background: white; text-decoration: none; text-underline: none;">Grecji</span></span></a><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black; background: white;">, </span></span><a title="Królestwo Jugosławii" href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kr%C3%B3lestwo_Jugos%C5%82awii" target="_blank"><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black; background: white; text-decoration: none; text-underline: none;">Jugosławii</span></span></a><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black; background: white;">, </span></span><a title="Imperium Rosyjskie" href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Imperium_Rosyjskie" target="_blank"><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black; background: white; text-decoration: none; text-underline: none;">Rosji</span></span></a><span style="mso-bookmark: _Hlk94165828;"><span style="color: black; background: white;">, </span></span><a title="Królestwo Rumunii" href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kr%C3%B3lestwo_Rumunii" target="_blank"><span sty...
Legimi.pl
<p> Co czwarty Polak w jakimś momencie życia miał kłopoty ze zdrowiem psychicznym – wynika z badania dotyczącego kondycji psychicznej mieszkańców Polski. To znaczy, że ponad osiem milionów osób w naszym kraju doświadczało lub doświadcza zaburzeń psychicznych. Ale z powodu słabej dostępności pomocy – i uprzedzeń wobec ludzi chorych – do psychologa lub psychiatry trafiło zaledwie szesnaście procent.</p> <p> Problem chorób i zaburzeń psychicznych dotyka osób w każdym wieku, od dzieci po ludzi starszych. Cierpią między innymi na schizofrenię, depresję, uzależnienia, zaburzenia odżywiania czy zaburzenia rozwojowe. Często kłopoty sprawia już postawienie diagnozy, leczenie jest jeszcze większym wyzwaniem. To proces, który może trwać latami, wymaga cierpliwości, elastyczności, wytrwałości – tak pacjenta, jak i lekarzy. Wymaga też dobrego planu – i pieniędzy.</p> <p> Jak to wygląda w Polsce? Aneta Pawłowska-Krać rozmawia z pacjentami i ich rodzinami, z psychiatrami, pielęgniarzami i pielęgniarkami i kreśli obraz polskiej psychiatrii, niestety w ciemnych barwach. Pacjenci są hospitalizowani za późno, zostają w szpitalach za długo, nie mają tam odpowiedniego wsparcia i opieki, są faszerowani lekami i wypuszczani z oddziałów bez wskazówek, jak radzić sobie dalej. Trudno jednak całą winą obarczać personel szpitali i poradni – jest tak nieliczny i przeciążony, że zwyczajnie nie może poświęcić pacjentom tyle uwagi, ile potrzebują.</p> <p> Czy jest wyjście z tej sytuacji? Autorka przygląda się rozwiązaniom przyjętym w innych krajach, analizuje wdrażaną obecnie z pewnym trudem reformę psychiatrii. I choć widać światełko w tunelu, nie sposób stwierdzić, czy to wyjście, czy może rozpędzony pociąg, który zbliża się w naszym kierunku i już za późno, by uniknąć kolizji.</p>
Legimi.pl